Weer terug
Door: Joop
Blijf op de hoogte en volg
04 November 2018 | Nederland, Amsterdam
Amsterdam...vanmorgen dropte een elektrieke taxi ons op de Keizersgracht..ik gammel van een slapeloze nacht in het vliegtuig..20 uur op pad, waarvan 8 uur overbruggen Op New Delhi , bier drinken in een Ierse bar, vis en chips en kaarten met de meiden...angeline schrijft verder ondertussen... zij heeft de voorgaande blogs geschreven, ik doe een poging in deze nabeschouwing mijn wedervaren te verwoorden. het was een prachttocht...misschien wel de mooiste reis van mijn bestaan...Ik had erg tegen de reis opgekeken, moet ik op mijn leeftijd, met mijn toch wel iets minder scherpe lijf nog naar vijf en halve km willen klimmen, kan ik dat ..en ik had paniekgedachtes bij het vooruitzicht dat we een fors aantal hangbruggen over moesten ...op you tube filmpjes had ik voorbeelden gezien van een paar kabels, planken vloertje, sommige ontbrekend ,over kolkende rivieren en diepe kloven...ik durf in mijn eigen huis de dakgoot al niet meer in...Maar ja...Het vooruitzicht deze trip met de kinders te maken, Opnieuw Nepal te bezoeken, en natuurlijk ook ...ik laat meniet kennen..enfin, we zijn gegaan en het was na twee dagen angst en paniek momenten, vooral voor het slapen gaan, een unieke ervaring...mijn lijf hield het goed, slowly, slowly ...tegen de helling op...je komt in een trance van verdieping en concentratie...jij met de berg....ook de hoogteziekte bleef uit.. elke dag loop je door een fascinerend prachtige omgeving, door de dorpjes in het lagere land, toch al dik boven de drieduizend..naar de lege pieken van het hooggebergte, elke dag was ik opnieuw ontroerd en geraakt. je passeert de talloze boeddistische gebed of gedenkplaatsen, de bekende vlaggen slierten door de lucht, gebedsstenen en stupa’s, intrigerend eeuwenoud, je komt de colonnes ossen en ezels en hogerop Yaks tegen en de dragers die soms wel met een houtpakket van 90 kilo de berg oplopen, ook mannen met naar schatting zo’n 20 sixpacks halve liter bierblikken ...Dat is ook wel het grote verschil met 30 jaar geleden.. toen liepen we met ons groepje, wij tweeen, sherpa en drager..hele dagen alleen.. bier was een lekkernij die we een keer aantroffen in een theehouse, een verdwaald blikje..nu lopen we zeker in het begin regelmatig in colonne, zijn er vele rustplekken, lodges en terrasssen met inderdaad ook bier..we zijn er het grootste deel van onze tocht overigens vanaf gebleven,...na de pasoversteek..600 meter klimmen naar de 5400 en 1100 naar beneden deden we een feestje...Ja, elke dag opnieuw lopen, in de ochtend in de vrieskou in onze slaapvertrekken trok ik in bed mijn thermo ondergoed aan, pakten onze tassen met kleumende vingers, black coffee en pancake of eggs and chapatti in de vaak ook koude groepsruimte..op pad in het eerste zonlicht..in die fantastische bergsfeer. En we deden het als gezin, leuk om elkaar zo’n langere tijd intensief mee te maken, klassieke patronen doken weer op...maar hier lopen wel 5 volwassenen...ik vond het heerlijk planning en regelzaken aan dochters en angeline over te laten...deel van het verjaardagspartijtje...individuele gesprekken onderweg over levenszaken, boeken lezen, gesprekken, giebelen en kaarten in de groep, maar vooral ook onderlinge zorg en verbondenheid onderweg, bij ziektes of ongemak......ik voelde deze betrokkenheid dagelijks...by the way...de hangbruggen , wel stevige stalen kabelconstructies..maar toch wiebelig en over grote dieptes waren er dus wel degelijk, maar hebben we als groep gecoverd..ik hield mij vast aan de rugzak van mijn voorganger..mijn blik gericht op dat achterhoofd..voor en achter waren mijn geliefde metgezellinnen bijeen gedromd...applaus voor pa na elke oversteek.....een mooi avontuur.....